Babytjes
Toen onze prachtige jonge puberdochter 11 jaar geleden werd geboren, waren we zo'n beetje de enige die op dat moment kozen voor een kind. Half twintig, net van de universiteit, startend in de eerste baantjes, nog druk deelnemend aan het uitgaansleven zag de rest van onze vriendenkring het krijgen van een kind nog niet zo zitten. En ook beide broers en schoonzus waren er nog niet aan toe.
Onze keuze werd dan ook door menigeen met lede ogen aangezien. "Waar begin je aan": zag je sommige denken.
Ondertussen zijn we dus elf jaar verder, hebben we ook nog een zoon van negen en een dochter van zes en staan de zaken er geheel anders voor. We worden geconfronteerd met een ware babyboom. In een maand tijd zijn er maar liefst drie baby's geboren in onze directe omgeving en die werden een paar maanden geleden al vooraf gegaan door een vierde (eigenlijk dus eerste).
Toen onze prachtige jonge puberdochter 11 jaar geleden werd geboren, waren we zo'n beetje de enige die op dat moment kozen voor een kind. Half twintig, net van de universiteit, startend in de eerste baantjes, nog druk deelnemend aan het uitgaansleven zag de rest van onze vriendenkring het krijgen van een kind nog niet zo zitten. En ook beide broers en schoonzus waren er nog niet aan toe.
Onze keuze werd dan ook door menigeen met lede ogen aangezien. "Waar begin je aan": zag je sommige denken.
Ondertussen zijn we dus elf jaar verder, hebben we ook nog een zoon van negen en een dochter van zes en staan de zaken er geheel anders voor. We worden geconfronteerd met een ware babyboom. In een maand tijd zijn er maar liefst drie baby's geboren in onze directe omgeving en die werden een paar maanden geleden al vooraf gegaan door een vierde (eigenlijk dus eerste).
Ook mijn kinderen zijn diep onder de indruk van al die nichtjes (gek genoeg zijn er alleen maar meiden geboren) en willen graag ook knuffelen, vasthouden en verzorgen. Ook mijn stoere vent (want al negen) knuffelt vertedert mee.
Kritisch kijk ik naar mezelf, wetende dat er ik na nummer één meteen nummer twee wilde en na nummer twee het al snel weer begonnen te kriebelen, al waren de zwangerschappen geen feest. Bewust kozen we dat drie kinderen mooi was en ik voelde me daar goed bij. Maar ja, er waren ook geen andere baby's in onze omgeving om jaloers op te zijn. Nu met deze ware baby-boom is dat wel even anders.
Maar nee, ik vind het geweldig, al die kleine mensjes, geniet intens van ze en laat geen kans voorbij gaan ze te zien en vast te houden, maar het 'ik wil ook' gevoel blijft gelukkig grotendeels weg (een klein speldenprikje zo hier en daar, als ik zo'n hummeltje vasthoud). Lekker kunnen doorslapen 's nachts, niet meer steeds het gevoel er te moeten zijn voor de borstvoeding, niet meer je dag hoeven te plannen rond slaapjes en niet iedere keer dat je op stap gaat een half huishouden hoeven mee slepen aan baby-spullen, het heeft ook zo zijn voordelen. Ik zou graag zo af en toe even een dagje willen ruilen, maar meer hoeft niet.
En dat is maar goed ook, want mijn kids zijn daarin volkomen duidelijk, nichtjes zijn geweldig, maar een broertje of zus erbij, nou nee!
Sanne
