Sint Maarten lopen
Op school zijn ze al druk bezig met de lampionnen. Ik heb nog geen snoepgoed in huis gehaald, maar het staat al wel op mijn lijstje. Samen met de lampjes, want het waxinelichtje in de lampion is toch echt verdwenen. En dat is misschien maar beter ook. Mijn lampion is zelfs een keer in de brand gevolgen.
Vooral mijn jongste is erg bezig met het aankomende Sint Maarten, het wordt de tweede keer dat ze gaat lopen. Vorig jaar moest ik er aan geloven. In de motregen, met in de ene hand een lampion, omdat het hard waaide en mijn dochtertje er niet in slaagde de lampion goed vast te houden. En in de andere hand een tasje met snoep, omdat dochterlief na de tweede mandarijn die er in haar tas verdween besloot dat de tas te zwaar was. U begrijpt het al, ik heb genoten en streef er dan ook naar dochterlief dit jaar te laten kiezen voor haar papa. Maar ik vrees dat dat valse hoop is
Op school zijn ze al druk bezig met de lampionnen. Ik heb nog geen snoepgoed in huis gehaald, maar het staat al wel op mijn lijstje. Samen met de lampjes, want het waxinelichtje in de lampion is toch echt verdwenen. En dat is misschien maar beter ook. Mijn lampion is zelfs een keer in de brand gevolgen.
Vooral mijn jongste is erg bezig met het aankomende Sint Maarten, het wordt de tweede keer dat ze gaat lopen. Vorig jaar moest ik er aan geloven. In de motregen, met in de ene hand een lampion, omdat het hard waaide en mijn dochtertje er niet in slaagde de lampion goed vast te houden. En in de andere hand een tasje met snoep, omdat dochterlief na de tweede mandarijn die er in haar tas verdween besloot dat de tas te zwaar was. U begrijpt het al, ik heb genoten en streef er dan ook naar dochterlief dit jaar te laten kiezen voor haar papa. Maar ik vrees dat dat valse hoop is
Mijn oudste voelt zich geplaatst voor een dilemma. In zijn klas hebben een aantal kinderen geroepen dat ze "echt niet meer gaan lopen, want dat is kinderachtig !" Eigenlijk was hij wel van plan te gaan lopen. Bij ons in de straat is de algemene mening dat je 'loopt' tot je naar de middelbare school gaat. En daar kon mijn zoon zich goed in vinden. Maar nu is de mening in de klas dus anders. Ondanks dat er wel lampionnen gemaakt worden, blijft deze groep roepen dat ze niet gaan lopen. En onze stoere vent twijfelt dus.
En ik twijfel met hem mee. Want moet ik nou zeggen dat hij wel moet gaan, omdat hij het leuk vindt en omdat ik er van overtuigd ben dat een aantal van die jongens, ondanks hun grote mond, wel gaan lopen ? Dat is typisch iets voor hem. Dan besluit hij niet te lopen en de volgende dag hoort hij dat bijna iedereen toch maar wel is gegaan.
Of moet ik hem steunen op zijn weg naar volwassenheid en hem dus zelf dit besluit laten nemen. Want voor hetzelfde geld haal ik hem over om toch te gaan en schaamt hij zich de volgende dag omdat ik helemaal ongelijk heb en de jongens echt niet zijn gaan lopen.
Ik weet dat ik me in het verleden wel eens heb geërgerd aan die grote slungels die op de stoep stonden, hun liedje afraffelend om maar zo snel mogelijk weer door te kunnen. Maar ja, nu mij zoon zo groot is, vind ik hem geen grote slungel. Ik vind hem nog klein en gun hem zijn laatste Sint Maarten van harte.
Ik denk dat ik hem anders maar vraag of hij zijn kleine zusje wil helpen. Sla ik mooi twee vliegen in één klap. Heeft hij toch zijn Sint Maarten, met excuus waarom hij nog loopt, en ik hoef niet naar buiten.
Ja, dat gaan we doen !
Karin