Een heer (o nee, dame) in het verkeer
Ik maak me nog wel eens boos over andere weggebruikers in het verkeer. Fietsers die levensmoe lijken te zijn, zakenlui die drukker zijn met bellen dan met autorijden en oude van dagen die 70 echt hard genoeg vinden voor de snelweg, lokken nog wel eens wat minder vriendelijke woorden bij mij uit.
En vroeger kon dat ook gewoon. Je auto is toch een beetje je thuis en daar doe je nu eenmaal wel eens dingen die je in het het openbaar niet zou doen. Kijk maar eens hoeveel mensen het gevoel hebben ongegeneerd in hun neus te kunnen peuteren in de file. Nu doe ik dat niet, maar zo af en toe ontvalt mij wel eens een krachtterm of geef ik een minder mooie benaming aan een medeweggebruiker.
Ik maak me nog wel eens boos over andere weggebruikers in het verkeer. Fietsers die levensmoe lijken te zijn, zakenlui die drukker zijn met bellen dan met autorijden en oude van dagen die 70 echt hard genoeg vinden voor de snelweg, lokken nog wel eens wat minder vriendelijke woorden bij mij uit.
En vroeger kon dat ook gewoon. Je auto is toch een beetje je thuis en daar doe je nu eenmaal wel eens dingen die je in het het openbaar niet zou doen. Kijk maar eens hoeveel mensen het gevoel hebben ongegeneerd in hun neus te kunnen peuteren in de file. Nu doe ik dat niet, maar zo af en toe ontvalt mij wel eens een krachtterm of geef ik een minder mooie benaming aan een medeweggebruiker.
Gelukkig blijkt dan toch iedere keer weer dat ik mijn kinderen wat dat betreft ( ik hoop ook wat andere punten betreft, maar daar hebben we het nu even niet over) wel goed heb opgevoed. Want keer op keer spreken ze mij aan op dit gedrag en moet ik hun groot gelijk geven dat wat ik zeg niet aardig en netjes is. En dan zitten ze samen achterin te glunderen.
Hebben ze toch mooi even mama betrapt op iets wat niet mag. En wat is nou mooier dan dat?
Tjitske van Duiveberg
