Mama, ik moet plassen!

Eerlijk is eerlijk, we waren al een paar weken een beetje bezig met het stimuleren van het zindelijk worden van onze jongste telg. Maar een serieuze poging tot zindelijk worden zou ik het zeker niet durven noemen. Ik bracht het wel eens ter sprake bij het verschonen van een luier of wanneer ik zelf of haar broer of zus op de wc zat. En ons kleine meisje deed hier niet veel mee. Zo af en toe ging ze bij de wc staan en riep dan "pssst, plas gedaan" en dat was het. De enkele keer dat ik haar met haar blote billetjes op de po kreeg verliep het precies hetzelfde en stonden we samen na afloop te kijken naar een po met voor mij onzichtbare plas.
Maar ja, wat wil je ook, we drinken ook de hele dag onzichtbare kopjes thee, met onzichtbare koekjes.

We gingen er dan ook vanuit dat die luier nog wel een tijdje aan zou blijven. Maar een paar dagen geleden bracht dochterlief hier verandering in. Ze zat in het badje in de tuin, met grote broer en grote zus. Plotseling stond ze op, keek mij benauwd aan en vertelde dat ze moest poepen. Ik wist niet hoe snel ik de po moest halen. En daar zal mevrouw, poedeltje naakt, midden in de tuin op de po. Ze keek zeer serieus en deed een grote plas. Wat verbaasd keek ze naar beneden. "poep komt niet, is plas"

De rest van de dag volgde er nog twee plassen op de po en uiteindelijk kwam toch ook de aangekondigde poep, netjes in de po. Trost werd papa 's avonds ingelicht. Gelukkig was er nog een oud, klein onderbroekje van grote zus in huis, zodat deze meteen aankon.

Dat deze de volgende dag toch nat werd leidde tot verbazing en toch ook wat frustratie (bij ons kleine meisje, ik had niet anders verwacht). En dus besloot ze maar wat vaker op de po te gaan. Een besluit dat effect had, want de rest van de dag was ze droog. Maar omdat het poepen toch even mis ging, besloot ik haar wat voor te gaan lezen op de po zodat ze wat langer zou blijven zitten om te poepen.