Bedtijdrituelen
Mijn dochtertje was als baby een zeer moeilijke slaapster. Jaloers luisterde ik naar verhalen over kinderen die met zes weken al hele nachten doorsliepen en kindertjes die wakker gemaakt moesten worden voor hun voedingen. Mijn meisje hield niet van slapen, overdag niet en al helemaal 's nachts niet. Uren liep ik met haar rond om haar maar in slaap te krijgen.
En mij omgeving stond mij natuurlijk voortdurend bij met raad. De een was van mening dat ik haar gewoon moest laten huilen, de ander vond juist dat ze zo veel mogelijk bij me moest zijn. Wakker houden tot ze vanzelf in slaap valt was de mening van een derde en nummer vier hechtte juist weer veel waarde aan regelmaat en vaste slaaptijden.
Ik werd al snel geen wijs meer uit alle adviezen en besloot mijn eigen gevoel te volgen.
En uiteindelijk heeft dat zijn vruchten af geworpen. Ze is nu vier en slaapt iedere nacht netjes het klokje rond. En naar bed brengen verloopt zonder de kleinste onenigheid. En vooral dit laatst wijd ik toch wel aan het vaste ritueel dat we hanteren bij het slapen gaan. Iedere avond doorlopen we dezelfde stappen, altijd in dezelfde volgorde.
Mijn dochtertje was als baby een zeer moeilijke slaapster. Jaloers luisterde ik naar verhalen over kinderen die met zes weken al hele nachten doorsliepen en kindertjes die wakker gemaakt moesten worden voor hun voedingen. Mijn meisje hield niet van slapen, overdag niet en al helemaal 's nachts niet. Uren liep ik met haar rond om haar maar in slaap te krijgen.
En mij omgeving stond mij natuurlijk voortdurend bij met raad. De een was van mening dat ik haar gewoon moest laten huilen, de ander vond juist dat ze zo veel mogelijk bij me moest zijn. Wakker houden tot ze vanzelf in slaap valt was de mening van een derde en nummer vier hechtte juist weer veel waarde aan regelmaat en vaste slaaptijden.
Ik werd al snel geen wijs meer uit alle adviezen en besloot mijn eigen gevoel te volgen.
En uiteindelijk heeft dat zijn vruchten af geworpen. Ze is nu vier en slaapt iedere nacht netjes het klokje rond. En naar bed brengen verloopt zonder de kleinste onenigheid. En vooral dit laatst wijd ik toch wel aan het vaste ritueel dat we hanteren bij het slapen gaan. Iedere avond doorlopen we dezelfde stappen, altijd in dezelfde volgorde.
Het is prachtig om te zien hoe ze zelf de rituelen bewaakt. Als ik iets vergeet helpt ze me herinneren. En ook een oma, opa, tante of andere in-bed-legger-voor-een-keer, krijgt een zeer strikte omschrijving van dochterlief en afwijken van het ritueel zal niet gebeuren.
Soms wordt er wel heel bewust iets toegevoegd of weggehaald uit het ritueel, altijd op initiatief van mijn kleine meisje. Zo hoorde een ouder op de trap voor de eerste vijf minuten na het naar bed brengen enige tijd bij het ritueel. Na enige weken gaf ze zelf aan dat dit niet meer hoefde. En het slokje water hoort pas enkele maanden bij het ritueel. En de knuffel met baby-zus is natuurlijk ook pas sinds kort aan het ritueel toegevoegd.
Buiten het slapen om geeft dochterlief overigens niets om rituelen. Enkel bij het slapen gaan, heeft ze dit houvast schijnbaar nodig. En dus doe ik gezellig met haar mee. En ik vergeet soms expres een stapje zodat ze het me belerend kan helpen onthouden. "Nee, mama, eerst nog de beestjes uitzoeken." Beschaamd zeg ik dan "o, ja vergeten". Al glunderend stelt ze vast dat dat wel een beetje dom is. Meteen gevolgd door de mededeling dat ze me wel lief vind, waarna we samen vaststellen dat we elkaar lief vinden.
En met die constatering kunnen we beiden weer een nacht heerlijk slapen
Renate de Boer
