Weer naar school
Het is stil in huis. Ik zit op de bank met een kop koffie en vraag me af wat ik zal gaan doen. Eerst die berg was maar eens wegvouwen of toch maar eerst de speelgoedkast weer eens op orde brengen. De laatste week van de vakantie heb ik al allerlei plannen gemaakt wat ik zou gaan doen. Alles zou ik weer op orde brengen. Want in zes weken zomervakantie raken er een hoop dingen overhoop. En opruimen is zinloos want de volgende dag ligt het weer overhoop. Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk heb ik samen met de kinderen heel opvoedkundig verantwoord wel opgeruimd in de vakantie. Maar dan wel volgens het principe kastdeur open, alles er in gooien, want morgen komt het er toch allemaal weer uit, dus netjes neerzetten heeft geen zin.
Het is stil in huis. Ik zit op de bank met een kop koffie en vraag me af wat ik zal gaan doen. Eerst die berg was maar eens wegvouwen of toch maar eerst de speelgoedkast weer eens op orde brengen. De laatste week van de vakantie heb ik al allerlei plannen gemaakt wat ik zou gaan doen. Alles zou ik weer op orde brengen. Want in zes weken zomervakantie raken er een hoop dingen overhoop. En opruimen is zinloos want de volgende dag ligt het weer overhoop. Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk heb ik samen met de kinderen heel opvoedkundig verantwoord wel opgeruimd in de vakantie. Maar dan wel volgens het principe kastdeur open, alles er in gooien, want morgen komt het er toch allemaal weer uit, dus netjes neerzetten heeft geen zin.
En toch zit ik hier maar een beetje op de bank en vind het stil in huis. Ik ben helemaal vergeten dat ik ze vorige week nog achter het behang kon plakken toen ze een volle bak lego over de vloer verspreid hadden en dat ik ze het liefste meteen weer buiten in de regen gezet had, toen ze met schoenen vol modder de kamer in kwamen banjeren. Ook ben ik vergeten dat ik helemaal geen schooltje meer wilde spelen en eindelijk wel weer eens een klus in één keer wilde afmaken zonder tien keer onderbroken te worden voor 'weet ik veel wat'.
Ik kan het niet ontkennen, ik mis ze een beetje. Ik heb helemaal geen zin meer om de kast op te ruimen en tijdens het wasvouwen mis ik mijn oudste die - op zijn eigen onnavolgbare wijze- mij probeert te helpen met vouwen. Ik heb plotseling spijt dat ik zijn vouwwerk over heb staan doen toen hij even niet keek. Ik zou graag morgen naar mijn werk een totaal verkreukeld shirt willen aantrekken, wetende dat hij zo zijn best gedaan heeft om het op te vouwen.
Wanneer ik 's middags bij de school sta, ontvang ik mijn mannen alsof ik ze weken niet gezien heb en ga lekker met ze naar het zwembad. Zij moeten misschien weer even wennen aan het naar school gaan, maar ik kan mij toch niet aan het idee onttrekken dat degene die het meest moet wennen dat de vakantie voorbij is, ikzelf ben !
Kim
