.
Uitslapen
Ik heb er jaren reikhalzend naar uit gekeken, het moment dat mijn zoon zou leren uitslapen. Dat is voor mij namelijk het ultieme gevoel van vakantie, 's ochtends niet vroeg je bed uit hoeven. Maar ja, leg dat maar eens uit aan een kind van twee die om zeven uur 's ochtends roept: "klaar slapen" En geef hem eens ongelijk, maanden lang was hij ook vijf dagen in de week om zeven uur klaar met slapen. Wat heeft zo'n klein mannetje er nou voor boodschap aan dat het 'vakantie' is. Niets toch zeker.
Maar nu is het mannetje een kerel geworden, een kerel van één meter dertig, die kan klok kijken en die wel begrijpt dat papa en mama vakantie hebben en dolgraag willen uitslapen.
Tijden lang is het dan ook zo geweest dat we hem ergens tussen zeven en half acht naar beneden hoorden sluipen, gevolgd door het geluid van de tv, de ijskast en de koektrommel. Wanneer wij dan een uur of wat later uit ons bed kwamen troffen we hem voor de tv met een glaasje limo en de koekkruimels rond zijn mond. Dit was een regeling waar wij allen prima mee konden leven en dus lieten we het zo.
Tot zoonlief een film wilde zien op tv die eigenlijk veel te laat eindigde. Maar acht dachten we, wat maakt het uit, het is vakantie. En dus mocht hij kijken, met de afspraak dat hij dan de volgende ochtend wel moest uitslapen. Eigenlijk tegen beter weten in herinnerde ik hem er bij het in bed leggen nogmaals aan dat hij zou uitslapen en sprak met hem af dat hij niet voor acht uur uit zijn bed zou komen.
Ik heb er jaren reikhalzend naar uit gekeken, het moment dat mijn zoon zou leren uitslapen. Dat is voor mij namelijk het ultieme gevoel van vakantie, 's ochtends niet vroeg je bed uit hoeven. Maar ja, leg dat maar eens uit aan een kind van twee die om zeven uur 's ochtends roept: "klaar slapen" En geef hem eens ongelijk, maanden lang was hij ook vijf dagen in de week om zeven uur klaar met slapen. Wat heeft zo'n klein mannetje er nou voor boodschap aan dat het 'vakantie' is. Niets toch zeker.
Maar nu is het mannetje een kerel geworden, een kerel van één meter dertig, die kan klok kijken en die wel begrijpt dat papa en mama vakantie hebben en dolgraag willen uitslapen.
Tijden lang is het dan ook zo geweest dat we hem ergens tussen zeven en half acht naar beneden hoorden sluipen, gevolgd door het geluid van de tv, de ijskast en de koektrommel. Wanneer wij dan een uur of wat later uit ons bed kwamen troffen we hem voor de tv met een glaasje limo en de koekkruimels rond zijn mond. Dit was een regeling waar wij allen prima mee konden leven en dus lieten we het zo.
Tot zoonlief een film wilde zien op tv die eigenlijk veel te laat eindigde. Maar acht dachten we, wat maakt het uit, het is vakantie. En dus mocht hij kijken, met de afspraak dat hij dan de volgende ochtend wel moest uitslapen. Eigenlijk tegen beter weten in herinnerde ik hem er bij het in bed leggen nogmaals aan dat hij zou uitslapen en sprak met hem af dat hij niet voor acht uur uit zijn bed zou komen.
En sinds die dag slaapt mij zoon uit. Het is als of ik een knop het omgedraaid. En hij slaapt echt, dat ben ik gaan controleren. En wat dat later naar bed gaan betreft, het gebeurt wel eens, maar niet vaak. En dan nog ligt hij er meestal hoogstens een half uurtje laten dan normaal in.
En zelf vindt hij dat ook een hele prestatie. Iedere ochtend weer vertelt hij mij exact hoe laat het op zijn wekker was toen hij uit bed kwam. "Ik kan goed uitslapen , hé mam? " vroeg hij mij vanochtend.
Ik bevestigde dit en vertelde hem hoe goed ik dat vond. " Maar ik kan het niet zo goed als jij, hé mam, jij bent kampioen uitslapen"
Ook dat heb ik bevestigd. Maar of dat nou het compliment van mijn zoon was waar ik als moeder op zat te wachten....... ?
Lidia Snerp