Voorlezen
Als kind ben ik grootgebracht met boeken. Ik werd altijd voor het slapengaan voorgelezen en vanaf het moment dat ik zelf kon lezen las ik zelf hierna ook nog wat. En soms was het boek zo spannend dat ik de volgende dag wakker werd op een verkreukeld boek. Nu ik zelf kinderen heb schiet het lezen van mijn eigen boeken er soms wat bij in, maar ik lees des te meer voor. En naarmate mijn dochtertje ouder word, beleef ik hier steeds meer plezier aan.
Dochterlief was al op heel jonge leeftijd zeer geïnteresseerd in boekjes. Maar de eerste twee jaar was dit voornamelijk plaatjes kijken. Hartstikke leuk en knus om samen met haar te doen, maar als boek niet erg boeiend. Maar toen ze rond de twee was begon ze steeds meer naar verhalen te luisteren. Ondertussen is ze vier en genieten we samen van de vele boeken die er zijn voor haar leeftijd.
Als kind ben ik grootgebracht met boeken. Ik werd altijd voor het slapengaan voorgelezen en vanaf het moment dat ik zelf kon lezen las ik zelf hierna ook nog wat. En soms was het boek zo spannend dat ik de volgende dag wakker werd op een verkreukeld boek. Nu ik zelf kinderen heb schiet het lezen van mijn eigen boeken er soms wat bij in, maar ik lees des te meer voor. En naarmate mijn dochtertje ouder word, beleef ik hier steeds meer plezier aan.
Dochterlief was al op heel jonge leeftijd zeer geïnteresseerd in boekjes. Maar de eerste twee jaar was dit voornamelijk plaatjes kijken. Hartstikke leuk en knus om samen met haar te doen, maar als boek niet erg boeiend. Maar toen ze rond de twee was begon ze steeds meer naar verhalen te luisteren. Ondertussen is ze vier en genieten we samen van de vele boeken die er zijn voor haar leeftijd.
Met de twee jongste meiden, van nu twee ligt de situatie geheel anders. Boeken vonden ze de eerste anderhalf jaar van hun leven maar niets. Leuk om mee te gooien en elkaar mee op het hoofd te slaan, maar verder, nee. Wanneer hun oudere zus lekker tegen mama of papa aankroop om een boekje te lezen, keken zij wat verbaasd en gingen verder met spelen.
Tot de meest ondernemende van de twee op een dag een boekje pakte en ' beer' zei. En inderdaad stond er een beer op de kaft. Binnen een paar dagen was er een "strijd" ontstaan tussen de twee zusjes wie de meeste dingen in boekjes kon benoemen. Tenminste daar leek het sterk op. Ondertussen is hun woordenschat flink uitgebreid en is het spel van benoemen en elkaar aftroeven een stuk minder leuk. Maar nu hebben ze gelukkig ontdekt dat een kort verhaaltje best leuk kan zijn. Maar wel met de nadruk op kort en echt niet meer dan een verhaaltje. Dan moet er hoog nodig weer achter elkaar aangerend worden. Al weet ik de 'jongste' de laatste tijd nog wel eens te bewegen tot nog een verhaaltje. Rebels kijkt ze haar zusje dan aan en roept ze " nog een boekje".
Ik geniet bij alledrie van het voorlezen en geniet ook van het feit dat ze ook bij het voorlezen al zo duidelijk hun eigen voorkeur en persoonlijkheid hebben. En daar laat ik graag mijn eigen boek even voor liggen.
Simone van der Slee