Maar natuurlijk spelen de omstandigheden ook een belangrijke rol. Wanneer je aan een pleintje woont met andere jonge gezinnen, wanneer je een fijn contact hebt met je buren of er woont een familielid in de straat, dan zal je gemakkelijker je kind even alleen thuis laten dan wanneer je vrijstaand woont met geen andere huizen om je heen of in een flat waar weinig contact is met de buren. Wanneer je weet dat je kind bij iemand in de buurt kan aankloppen als er iets is, dan geeft dat toch een veiliger gevoel. En wanneer je puber van dertien thuis is, zal je zijn/ haar broertje van acht ook gemakkelijker een middag of avondje thuis laten, wetende dat ze steun aan elkaar hebben en het samen wel redden. Wel is het in deze situatie goed te benadrukken dat de oudste niet verantwoordelijk is voor het jongere kind. Ze zijn er samen verantwoordelijk voor dat het goed gaat.

Je bouwt het rustig op.

Zoals gezegd besluit je niet van de ene op de andere dag dat je zoon of dochter wel drie middagen in de week alleen thuis kan blijven. Je start met te kijken hoe je kind omgaat met korte momenten van alleen zijn in huis, bijvoorbeeld omdat jij even de vuilnisbak aan het buiten zetten bent, een praatje met de buren maakt of de was aan het ophangen bent. Langzaam bouw je dit uit tot het moment dat je je kind voor het eerst echt even alleen thuis laat. Je begint dan met een kwartiertje/ half uurtje. Kijk hoe dat gaat en hoe je dit langzaam kunt uitbouwen. Wanneer het niet meer gaat om even een rondje met de hond of even een zusje ophalen van een speelafspraak, maar je echt een uurtje weg blijft of wat verder van huis bent, dan is het verstandig om het alleen thuis zijn van te voren even door te spreken.

Door een aantal afspraken te maken, krijg jij als ouder meer vertrouwen dat het goed zal gaan en heeft je kind handvatten bij onverwachte situaties. Bespreek bijvoorbeeld wat je zoon/ dochter kan doen wanneer er aangebeld wordt of wanneer de telefoon gaat. Neemt hij/ zij op of niet, wordt de deur opengedaan of niet? En bespreek vooral ook wat je kind kan doen wanneer er even iets mis gaat. Bij wie kan hij/ zij dan terecht voor hulp? Kijk of je zelf telefonisch bereikbaar bent en zo niet, geef je kind dan het telefoonnummer van iemand anders die kan helpen. De kans dat het nodig is, is klein maar het is een gerust gevoel, voor jou en je kind, dat er hulp is wanneer er iets mis gaat. En dat hoeft echt niet meteen iets dramatisch te zijn. Je kind kan ook schrikken van een vreemd geluid in huis, zich geen raad weten met een omgevallen doos eieren of zich toch plotseling erg alleen voelen. Het is dan fijn wanneer hij/zij even kan bellen met iemand voor ondersteuning. Zorg er ook altijd voor dat iemand weet dat jouw kind alleen thuis is, mocht er iets met jou gebeuren, waardoor je niet meteen in contact kan komen met je kind.

Wanneer je het alleen thuis zijn nog aan het opbouwen bent, is het goed om de eerste keren na het alleen zijn even te bespreken hoe het gegaan is. Wat vond je kind ervan, vond hij/ zij het leuk, spannend, vervelend et cetera? Wat ging goed en wat kan de volgende keer misschien beter of anders? Kijk samen met je kind of jullie tevreden zijn. Stuur bij waar het niet helemaal lekker ging en help je kind oplossingen te vinden wanneer het toch moeite had met het alleen zijn of tegen problemen is aangelopen.