Mag ik vanavond uit ?
Drs. Tamar de Vos - van der Hoeven - juli 2007
Bij de ene puber komt de vraag eerder dan bij de ander, maar uiteindelijk krijgt toch bijna iedere ouder vroeger of later deze vraag voorgelegd: " Wanneer mag ik uit gaan, gaan stappen, naar de disco" En dat is voor de meeste ouders een moeilijke vraag om te beantwoorden. Want wanneer is een kind er aan toe uit te gaan? En wanneer je dit als ouder dan goed vindt, hoe zorg je dan dat het goed gaat ?
Het is een grote stap voor ouders om hun kind toestemming te geven om uit te gaan. Maar ook voor de jongere is het een grote stap om voor het eerst uit te gaan.
Drs. Tamar de Vos - van der Hoeven - juli 2007
Bij de ene puber komt de vraag eerder dan bij de ander, maar uiteindelijk krijgt toch bijna iedere ouder vroeger of later deze vraag voorgelegd: " Wanneer mag ik uit gaan, gaan stappen, naar de disco" En dat is voor de meeste ouders een moeilijke vraag om te beantwoorden. Want wanneer is een kind er aan toe uit te gaan? En wanneer je dit als ouder dan goed vindt, hoe zorg je dan dat het goed gaat ?
Het is een grote stap voor ouders om hun kind toestemming te geven om uit te gaan. Maar ook voor de jongere is het een grote stap om voor het eerst uit te gaan.
Het is dan ook zowel voor de ouders als de jongere prettig als het uitgaan iets is dat rustig opgebouwd wordt. Een leeftijdsgrens trekken en het kind vanaf een bepaalde leeftijd plotseling uit laten gaan zal over het algemeen zowel de ouders als de jongere geen prettig gevoel geven. Juist door het uitgaan rustig op te bouwen kunnen zowel de ouders als het kind er op leren vertrouwen dat dit goed gaat en toch eigenlijk minder eng en risicovol is dan van te voren wordt gedacht.
Een mooie manier om voor het eerst wat te 'oefenen' met uitgaan, kan een schoolfeest zijn. Deze feesten vinden vaak in een disco plaats maar zijn alleen toegankelijk voor kinderen van de school die het kind bezoekt, waardoor het voor de ouders en het kind toch wat vertrouwder voelt. Rustig aan kan het kind dan eens een café of disco bezoeken in de eigen stad of het eigen dorp. En zo kan bij zowel de ouders als het kind zelf het vertrouwen opgebouwd worden dat ook een bezoek aan een concert of groot dansfeest, wat verder van huis, goed kan gaan.
Maar ook in de frequentie van het uitgaan kan het goed zijn het uitgaan rustig op te bouwen. Een kind dat toestemming heeft om uit te gaan, hoeft niet meteen ieder weekend uit te gaan. Het kan goed zijn te beginnen met maar één keer in de paar weken. Rustig aan kan dan steeds vaker toestemming gegeven worden om uit te gaan. Zowel de ouders als het kind kunnen zo wennen aan het uitgaan van het kind en kunnen wensen en behoefte op elkaar leren afstemmen.
De meeste uitgaansgelegenheden hanteren een leeftijdsgrens van 16 of 18 jaar, sommige zelfs 21 jaar. Op zich een geruststellende gedachten, maar deze leeftijdsgrens wordt niet altijd evengoed gehandhaafd. Als ouder moet je er dan ook duidelijk in zijn wat je wel en niet toestaat en dit wel handhaven. En de leeftijdsgrens die door uitgaansgelegenheden gesteld wordt kan dan als houvast fungeren bij het beslissen wanneer een kind uit mag gaan.
Maar het ene kind is er al eerder aan toe uit te gaan dan het andere kind, het ene kind van 15 kan veel meer verantwoordelijkheidsgevoel hebben dan het andere kind van 17 jaar oud. Het karakter van het kind is hierbij belangrijker dan de leeftijd. Ook de vriendenkring van het kind kan bepalend zijn wanneer een jongere er aan toe is uit te gaan. Een puber die deel uit maakt van een hechte vriendengroep, waarbinnen men elkaar steunt en er oog is voor iedereen, zal door de ouders eerder met een gerust gevoel toestemming krijgen uit te gaan, dan een jongere die wat los-vaste contacten heeft met een groep jongere die erg bezig zijn met indruk maken op leeftijdgenoten. En voor een jongere met weinig vrienden is de stap om uit te gaan gewoon wat moeilijker.
Bijna alle pubers beginnen samen met vrienden aan het uitgaan. Het gebeurt maar zeer weinig dat een puber besluit alleen naar een café of disco te gaan. Pas op oudere leeftijd, met meer ervaring in het uitgaan, durven jongeren alleen naar een uitgaansgelegenheid te gaan in de hoop daar bekende te ontmoeten of nieuwe mensen te leren kennen.
Ouders vinden het vaak moeilijk om zicht te houden op het uitgaan wanneer er hier eenmaal toestemming voor gegeven is. Vaak ontstaat toch het gevoel dat ze het kind nu los gelaten hebben en zich dus ook niet met het uitgaan van hun kind kunnen bemoeien.
Maar dat hoeft zeker niet het geval te zijn. Ook wanneer het kind uitgaat, is het goed de afspraak te maken dat het kind laat weten waar hij of zij naar toe gaat en met wie. Nu is dit niet altijd van te voren bekend wanneer een jongere uitgaat, maar dan kan de afspraak gemaakt worden dat de jongere even belt wanneer dit wel bekend is of dat de jongere zorgt bereikbaar te zijn.
Sommige jongeren zullen dit erg kinderachtig of bemoeizuchtig vinden. Ouders kunnen dan door uitleg te geven hun kind laten begrijpen dat de ouders zich minder zorgen maken wanneer ze weten waar hun kind is en juist hierdoor kunnen leren op hun kind te vertrouwen. Door zorgen uit te leggen zal een jongere sneller geneigd zijn rekening te houden met de ouders, dan wanneer er enkel een regel gesteld wordt zonder enige uitleg. En soms kunnen jongeren ook de zorgen van hun ouders wegnemen.
Het nemen van de verantwoordelijkheid om even te vertellen waar je bent en wat je gaat doen hoort dan juist bij het ouder en verantwoordelijker worden. En door deze verantwoordelijkheid te nemen kan de jongere juist bepaalde privilege krijgen omdat de ouders het gevoel krijgen dat de jongere deze verantwoordelijkheid aankan.
Ook natuurlijk een gespreksonderwerp is het tijdstip van thuiskomst na het uitgaan. Vaak is dit een strijdpunt, de meeste jongeren willen later thuis komen dan de ouders in gedachten hebben. De jongeren willen zolang mogelijk genieten van het uitgaan en de ouders willen graag de gemoedsrust van een vast tijdstip waarop het kind thuis hoort te zijn. Het kan goed zijn voor ouders om eens wat te informeren bij ouders van de vrienden van het kind om zo te weten welke regels vrienden van het kind werkelijk mee krijgen van huis.
Voor ouders is het fijn een vast tijdstip te hebben waarop het kind thuis moet zijn, maar in de praktijk werkt dat vaak niet. Het kind wil bijvoorbeeld best naar huis gaan, maar een vriendin staat nog te praten met die leuke jongen. Of de bus vertrekt net op zo'n tijdstip dat de jongere kan kiezen uit drie kwartier te vroeg naar huis of een kwartier te laat etcetera. Het kan is veel gevallen dan ook beter zijn een tijdsbestek aan te geven waarbinnen het kind thuis moet komen (bv tussen twaalf en half één). En ook dan nog is enige flexibiliteit wenselijk. Uiteindelijk is het belangrijker dat het kind veilig thuis komt dan op tijd. Het is dan ook te verkiezen dat het kind te laat thuis komt maar met vrienden is mee gefietst dan dat het kind op tijd is, maar een heel stuk alleen gefietst heeft.
Wat betreft het thuiskomen is het dan ook goed het gesprek aan te gaan met de jongere, uit te leggen waarom er een tijd mee gegeven wordt maar ook te luisteren naar de argumenten van de jongere waarom hij of zij anders tegen het tijdstip van thuiskomen aankijkt. Door rekening te houden met wat de puber graag wil, kan gemakkelijker medewerking verkregen worden. Daarbij is het ook goed een aantal duidelijke afspraken te maken zoals nooit met iemand meerijden die gedronken heeft, nooit alleen naar huis komen, niet met iemand meerijden die je helemaal niet kent, goede verlichting op de fiets en veilig naar huis fietsen etcetera.
En soms kan het toch nodig zijn het kind op te halen, vooral bij wat jongere pubers. Veel jongere vinden in eerste instantie dat idee maar niets, maar heel veel pubers worden na het uitgaan nog gewoon opgehaald door hun ouders. Desnoods kan de afspraak gemaakt worden dat het kind twee straten vanaf de disco of het café opgehaald wordt.
Maar afgezien van de gesprekken over de afspraken rond het uitgaan is het ook goed om eens te praten over hoe het was, wat leuk was en wat minder leuk was aan het uitgaan en wat de jongere de volgende keer misschien anders zou willen. Door interesse te tonen geeft de ouder blijk van betrokkenheid, maar houdt de ouder ook zich op wat er gebeurt tijdens het uitgaan. Daarbij zal de jongere eerder het gevoel hebben bij de ouders terecht te kunnen met vragen, zorgen of vervelende ervaringen, wanneer de ouders regelmatig interesse tonen in het uitgaansleven van de jongere.
Rustig loslaten.
Langzaam aan kan de jongere dan los gelaten worden en steeds meer zelf de verantwoordelijkheid gaan leren nemen over het uitgaan. Want dat is uiteindelijk wel het doel, dat de jongere zelf deze verantwoordelijkheid leert nemen. Maar dit hoeft echt nog niet wanneer een puber net begint met uitgaan. De regels kunnen het kind dan juist tot steun zijn, al zal menig jonge puber dat niet willen toegeven.
Zowel ouder als puber moeten er langzaam op leren vertrouwen dat de jongere deze verantwoordelijkheid aan kan. En wanneer een jongere zich hier erg tegen verzet kan door de ouders uitgelegd worden dat het kind zelf in de hand heeft hoeveel verantwoordelijkheid het mag nemen. Wanneer een jongere verantwoordelijkheidsgevoel laat zien bij het uitgaan en zich aan afspraken houdt, zullen de ouders eerder geneigd zijn de touwtjes wat te laten vieren, omdat ze hun kind vertrouwen. Zo leren zowel de ouders als de jongere op een rustig manier wennen aan deze nieuwe fase in het leven van het kind.
De volgende boeken geven informatie over uitgaansopvoeding. Voor meer informatie en de mogelijkheid om het boek te kopen bij bol.com klik je op de titel:
- Pubers en uitgaan, De kicks, de risico's en de uitdagingen voor opvoeders, Ninette van Hasselt
- Typisch tieners, opvoedingshandboek over internetverbruik, uitgaan, seks, gedrag..., Sarah van Gysegem
- Wat nou ... pubers?, voor ouders die willen opvoeden én loslaten, M. Akkerman
Heeft u naar aanleiding van dit artikel vragen of wilt u een persoonlijk advies, dan kunt u hier terecht: Vraag per e-mail of advies aan huis