( voor 3 tot ± 12 jaar)
De Emowijzer is een hulpmiddel om met kinderen in gesprek te raken over hoe zij zich voelen. Het boek is bedoeld voor ouders en professioneel opvoeders van kinderen tussen de 2,5 en 12 jaar oud. Voor de jongste kinderen uit deze groep denk ik dat deze manier van praten over emoties toch nog iets te lastig is. Kinderen van een jaar of 11/ 12 zullen deze methode (met poppetjes en een schommeltje) waarschijnlijk wat kinderachtig vinden. De Emowijzer lijkt me dan ook geschikt voor kinderen tussen de 4 en 9/10 jaar oud. Waarbij het bij de oudere kinderen dan vooral zal gaan om kinderen die het om wat voor reden dan ook moeilijk vinden hun emoties verbaal te uiten.
Met behulp van getekende poppetjes worden in de Emowijzer de verschillende emoties uitgebeeld. Vooral voor jongere kinderen kan dit een goede ondersteuning zijn bij het bespreken van emoties, omdat het voor hen nog heel lastig kan zijn om emoties goed te benoemen.Het onderscheid tussen de vier basis-emoties (blij, boos, verdrietig, bang) komt duidelijk naar voren in de gezichtsuitdrukking van de poppetjes. De onderverdeling die hierna nog wordt gemaakt binnen deze basis-emoties is naar mijn idee een stuk minder makkelijk af te lezen van de poppetjes. Binnen de emotie 'blij' worden maar liefst zeven verschillende gradaties benoemd. Ik kan mij goed voorstellen dat kinderen het maar lastg vinden hier onderscheid tussen te maken, zowel wat betreft de verschillende gezichtsuitdrukkingen van de poppetjes, als ook wat emoties zelf betreft. Want wat is het verschil tussen 'heel blij' en 'super blij' of tussen 'blij en beslist' en 'blij en dapper'? Bij verdriet treffen we 'erg sip, treurig' aan, maar het kind kan ook kiezen voor 'verdrietig'. Iets minder gradaties in de emoties had de emowijzer in mijn ogen duidelijker gemaakt.
In het midden van het boekje vind je een plaat met alle verschillende emotie-poppetjes bij elkaar. Met behulp van de lintjes in het boek en een stukje karton kan je een 'schommeltje' maken. Met dit schommeltje kan je van de ene emotie naar de andere emotie gaan. Op zich een mooie manier om kinderen duidelijk te maken dat je emoties kunnen verschillen en dat je van ene emotie naar de andere kan schommelen. Maar door de verdeling van de poppetjes over de pagina, valt dit idee eigenlijk een beetje in het water. Het kind schommelt niet van de ene emotie naar de andere, maar schuift het schommeltje van de ene hoek van het papier naar een andere hoek en niet alle emoties zijn evengoed met het schommeltje te bereiken. Om het merendeel van de emoties te kunnen bereiken moet je de touwtjes van het schommeltje laten vieren en het schommeltje gewoon op het blad leggen. Dit had in mijn ogen vrij makkelijk voorkomen kunnen worden door alle poppetjes in een halve boog op de pagina te plaatsen, waardoor het aanwijzen van de verschillende emoties wel echt de suggestie van schommelen behoudt.
De omschrijving van het werken met de Emowijzer wordt ondersteund met voorbeelden uit de praktijk (emomentjes). Hierbij valt op dat steeds in het voorbeeld zónder de emowijzer de opvoeder wel heel erg anders en veel negatiever reageert op de emoties van het kind dan in het voorbeeld mét de emowijzer. Zo wordt een vader in het voorbeeld zónder emowijzer direct boos op zijn dochter als ze huilt, terwijl hij in het voorbeeld mét de emowijzer haar troost en begrip toont voor haar gevoelens. Een flink verschil in reactie van de vader, die niets met de emowijzer te maken heeft, want die pakt hij pas na het troosten erbij. De situatie is dus al heel anders en veel positiever voordat de emowijzer gebruikt wordt. De emowijzer lijkt al bijna niet meer nodig. In mijn ogen zou het voorbeeld beter geweest zijn wanneer in beide voorbeelden de vader troostend gereageerd zou hebben, maar in het voorbeeld zónder emowijzer niet goed had kunnen achterhalen waarom zijn dochtertje moest huilen. In mijn ogen was daardoor de meerwaarde van de emowijzer bij het bespreken van emoties duidelijker geworden dan nu. Nu heb je enkel zo iets van: "Wat een onhandige, empathie-loze reactie van die vader." bij het voorbeeld zónder emowijzer en hierdoor weinig herkenning.
De emowijzer biedt een leuke manier om met kinderen te praten over hun gevoelens, wanneer ze het (nog) lastig vinden deze onder woorden te brengen. Het idee van het schommeltje symboliseert mooi hoe je in de loop van de dag verschillende emoties kunt ervaren en hoe je van het ene gevoel naar het andere gevoel kunt gaan. De uitleg in het boek is helder en duidelijk. De emowijzer kan een leuke tool zijn bij het bespreken van emoties, al zie ik dus wel wat verbeterpunten.
Tamar de Vos - van der Hoeven
Meer informatie en de mogelijkheid om het boek te kopen bij bol.com:
