'Minipubers' richt zich op ouders van kinderen tussen de zes en twaalf jaar oud. Krista Okma gaat in op de vele verschillende thema's die je als ouder bij de opvoeding van kinderen van deze leeftijd kunt tegenkomen. Zo komen weerbaarheid, liegen, communiceren, pesten, ruzie maken, loslaten, seksualiteit, zakgeld, angsten en nog vele andere onderwerpen aan bod. Okma geeft bij ieder onderwerp kort achtergrondinformatie en steeds drie tot vijf uitgewerkte tips. Naast haar eigen tips en adviezen laat ze ook uitgebreid andere deskundigen aan het woord. Er is ook veel ruimte in het boek gereserveerd voor de persoonlijke verhalen van tien ouders, die vertellen over het wel en wee van hun gezin. 'Minipubers' sluit af met een hoofdstuk over hoe je verdere hulp kunt zoeken en een zeer uitgebreide lijst met boeken, artikelen en websites voor als je meer wilt lezen over de verschillende aangeroerde thema's.
Doordat de eigen tekst van Okma afgewisseld wordt door teksten van de andere deskundigen, de ervaringen van de ouders en kaders met weetjes en extra tips, is 'Minipubers' een boek dat makkelijk weg leest en veel informatie geeft. Maar de keuze voor deze afwisseling in de tekst, zorgt er in mijn ogen ook voor dat de tekst wat onoverzichtelijk en van de hak op de tak wordt. Het is soms lastig de adviezen en tips tussen alle tekst uit te halen. Een korte afsluitende opsomming aan het eind van ieder hoofdstuk had dit mogelijk kunnen voorkomen.
De beschrijvingen van de ouders maken het boek leuk om te lezen en zullen voor veel herkenning zorgen. Ze geven ook een goed beeld van hoe iedere ouder weer anders omgaat met de dingen waar hij/ zij met de eigen kinderen tegenaan loopt. Niet alles wat de ouders vertellen is altijd even opvoedkundig verantwoord (slaan met een slipper, speelgoed weggooien als straf etc.) en zo hier en daar vragen de ervaringen van de ouders in mijn ogen toch om wat kanttekeningen. Juist deze verhalen bieden in mijn ogen een mooie gelegenheid om nog wat extra tips te geven hoe je misschien effectiever zou kunnen reageren in deze situaties. Okma kiest er echter voor om deze verhalen van ouders, net als de adviezen van externe deskundigen, zonder commentaar te plaatsen
Want ook sommige adviezen van de deskundigen zouden naar mijn idee wat nuancering kunnen gebruiken. Zo verbaas ik mij zeer over de uitspraak van zelfverklaard opvoedkundige Marina van der Wal dat het heel goed kan zijn om een conflict af en toe ook eens fysiek uit te vechten. Daar horen volgens Van der Wal dan wel regels bij, zoals niet tegen het hoofd of in de maag stompen. Ik vind dit een heel verkeerde boodschap. En wanneer kinderen nog in staat zijn de regels van het vechten, zoals Van der Wal die stelt, in acht te nemen, dan hebben ze in mijn ogen nog voldoende controle om gewoon niet te vechten. Het kan goed zijn ouders te laten weten dat er niet meteen alarmbellen hoeven af te gaan wanneer een kind of jongere een keer in een vechtpartij belandt. Maar om te stellen dat zo af en toe een fysiek conflict goed zou zijn, gaat mij toch te ver. Ook hier weer kiest Okma, die als pedagoog en ontwikkelingspsycholoog waarschijnlijk toch een andere mening toegedaan is, ervoor om geen commentaar te geven.
'Minipubers' is een praktisch boek dat tips en adviezen geeft bij vele verschillende zaken waar je als ouder van een minipuber zoal tegen aan kunt lopen. En het is altijd leuk en leerzaam om te lezen over de ervaringen van andere ouders. Al is het soms misschien alleen maar om te denken: "Goh, dat zou ik toch heel anders doen." Soms mis ik wat meer diepgang bij de verschillende besproken onderwerpen, maar de uitgebreide lijst met boeken, artikelen en websites biedt hier voldoende soelaas.
Tamar de Vos - van der Hoeven
Meer informatie en de mogelijkheid om het boek te kopen bij bol.com:
