Josephine Aerts (uitvaartbegeleider voor gezinnen) geeft in 'Tranen, troost en taart' handreikingen hoe je kinderen kunt begeleiden bij verlies en afscheid. Ze geeft de lezer een inkijkje in het afscheid bij 24 gezinnen met kinderen. Er wordt verteld over het gezin, de overledene en de manier waarop het afscheid vorm kreeg. Daarna volgen er handreikingen hoe met afscheid om gegaan kan worden. En er wordt afgesloten met een gedicht dat aansluit bij het beschreven afscheid.
De omschrijvingen die Aerts geeft en de manier waarop zij gezinnen ondersteunt in deze moeilijke tijden maken indruk. Bij ieder afscheid is er veel ruimte voor de kinderen, zonder de wensen en behoeftes van alle andere betrokkenen uit het oog te verliezen. Aerts weet heel goed aan te sluiten bij de verschillende gezinnen die ze begeleidt en hierdoor wordt ieder afscheid dat ze beschrijft zo waardevol en persoonlijk. Er is steeds mogelijkheid voor de kinderen om op hun eigen manier om te gaan met het overlijden en het afscheid. Niets moet en alles mag. Aerts is heel erg open en eerlijk naar de kinderen (zo wordt gewoon besproken wat een crematie inhoudt, mogen de kinderen de overledene aanraken als ze dat wensen en krijgen kinderen de kans te kijken in de zaal waar het afscheid zal plaats vinden, zodat ze voorbereid zijn), maar houdt daarbij wel goed in de gaten welke informatie een specifiek kind wil.
En als de kinderen niets willen, kunnen of durven bij het afscheid, weet zij toch steeds manieren te verzinnen om ze betrokken te houden. Aerts kan zich heel goed verplaatsen in de positie en zienswijze van de kinderen die zij begeleidt en vindt hierdoor prachtige manieren voor de omgeving van het gezin om ook nog lang na het overlijden, betrokken te blijven bij het gezin (zo bakken de vrienden en familie van een overleden vader een jaar lang iedere vrijdag pannenkoeken voor de kinderen).
Daarbij verliest ze ook de volwassenen en omstanders niet uit het oog. Aerts slaagt er in de kinderen een plek te geven in het afscheid, zonder het meer traditionele afscheid te verstoren. Wanneer er sprake is van suïcide bij een puber heeft ze ook oog voor de vrienden en klasgenoten en verzint ze een systeem voor hen om aan te geven wanneer ze hulp of begeleiding willen.
Aerts houdt ook lang na het afscheid nog contact met de gezinnen die ze begeleidt en komt gerust een jaar later nog eens terug, als een gezinslid hier behoefte aan heeft.
'Tranen, troost en taart' geeft een mooie inkijk in hoe je als gezin om kunt gaan met een overlijden en hoe je als betrokkene bij het gezin steun kunt bieden. Een waardevol boek voor iedereen die geconfronteerd wordt met een overlijden en graag de kinderen bij het afscheid wil betrekken en begeleiden.
Tamar de Vos - van der Hoeven
Meer informatie en de mogelijkheid om het boek te kopen bij bol.com:
